Er zijn nogal wat forummers die zo lang als ik ze ken (en dat is in sommige gevallen al heel wat jaartjes) steeds dezelfde Alfa hebben bezeten. Die Alfa's zagen soms meerdere merkgenoten komen en gaan in de garage van hun baasje of bazinnetje. In veel gevallen waren ze er zelfs al járen toen ik hun baas leerde kennen. Ze waren er, ze zijn er en zullen er hopelijk nog heel lang voor zorgen dat je bij het zien meteen weet: héé, daar gaat... (vul maar in).
Ik denk bijvoorbeeld aan Dré met zijn Giallo Ocra Dorpeldeuk, Cor met zijn Blauwe Bert. Forummers van het allereerste uur weten nog hoe Giulia2000TS zijn Nuova Super aan het kaalmaken en opbouwen was. Ciclista, GTVco, Sinus2600Spider... ik kan nog wel een hele tijd doorgaan. Allemaal Alfisti die een langdurige en gezonde relatie, soms met wat nukken, hebben opgebouwd met hun Alfa.
Eind augustus mag ik die zwarte Spider 2000 Veloce al weer veertien jaar de mijne noemen. Het is maar een dood ding van staal, plastic, rubber en wat andere zooi, maar toch... na zo'n tijd lange tijd en zoveel gemeenschappelijke belevenissen gaat zo'n auto echt wezenlijk deel uitmaken van je leven. Inmiddels is de Spider al meer dan de helft van haar leven (10 april 1981 bij de automobiele burgerlijke stand ingeschreven) van mij. Wat zeggen die cijfers nou helemaal? Niks, maar het doet me toch wel wat.
Zo lang ik het kan me veroorloven zal de Spider blijven. Die paar ruzietjes die we af en toe hebben komen we wel overheen. Ze hoeft niet de mooiste te zijn, als ze maar bij me is.
Hoe zit het met jullie relaties? Tien jaar, veertien jaar, twintig, of nog langer? Is het 'tot de dood ons scheidt'?
een relatie heb ik nooit met een auto gehad, de Berlina ben ik wel erg zuinig op.
