Nou, vandaag (en gisteren

) was het mijn beurt hoor.
Tjeemig, wat zit dat ding op een klote plaats en wat een gefrut om al die leidingen los te halen.
Dan denk je dat alles terugplaatsen wel een stuk makkelijker zal gaan, met lekker gangbaar gemaakte bouten en moeren enzo, mooi niet dus.

Ja, na alle mogelijkheden zo'n beetje geprobeerd te hebben, kom je er dan eindelijk achter dat er maar één volgorde echt werkt.

Als het eenmaal achter de rug is, is het niet moeilijk meer. Geluukig was de
remkrachtbegrenzer her te gebruiken -alleen aangekoekt vuil, geen roest- dat was dan ook gelijk de enigste meevaller.
Ik heb die Rudolf Hruska altijd zeer bewonderd, maar degene die verantwoordelijk is voor die lastafhankelijke achterremconstructie verdient toch echt tien stokslagen.
En dan ben ik heel coulant!
