Waarom werd nou dat ene type Alfa 'jouw' klassieker?

[ronald]

Dat meen je niet!!!!


Hoe kan dat nou???

[reijnaje]

Dan zal ik mijn liefde voor mijn klassieker ook maar uit de doeken doen zeker.

Al mijn hele leven ben ik gek van auto's Alles wat snel en mooi was wilde ik hebben. Ik had nog geen bijzondere voorliefde voor Alfa. Op mijn 18e mijn rijbewijs gehaald maar als student zijnde geen geld voor een auto. Dus flink gaan sparen. Op mijn 21ste begon ik aan mijn afstudeerstage, geheel toevallig kwam ik bij een stagebedrijf terecht wat te ver was om te fietsen en met het openbaar vervoer moeilijk te bereiken was. Om niet hun eigen auto alle dagen kwijt te zijn besloten mijn ouders mij dus maar een beetje te sponsoren zodat ik een eigen auto kon kopen.

Nog steeds zonder merk voorkeur op zoek naar een leuke auto. Allerlei handelaren afgegaan, stad en land afgereist voor de auto die mij aansprak. Tot ik notabene bij mij om de hoek ook eens ging kijken bij die autohandelaar. Hij zat wat hoog met zijn prijzen, buiten stonden de betaalbare auto's (die auto's had ik vaak genoeg zien staan en er stond weinig leuks tussen vandaar dat ik niet eerder ben gaan kijken). Tot de beste man zei dat hij binnen ook nog wel wat betaalbaars had staan. Dat bleek een Fiat Uno, leuk maar nee bedankt....maar wat stond daar achteraan in de hoek...... Een van de eerste type 3 Alfa 33's, een rode 1.3 op dubbele carburateurs.... op slag verliefd.

Mijn ouders wilden toch liever hun geld in wat anders (betrouwbaarders ) steken maar ik was gewoon verkocht. Aangezien de vader van mijn vriendin automonteur was kon ik mijn ouders toch overtuigen dat ik het onderhoud wel low-budget kon houden(wat in hun ogen duur was voor alle Italiaanse auto's).

Toen ben ik direct lid geworden van diverse alfa clubs en me steeds meer en meer gaan verdiepen in het merk en in de 33 bijzonder. De 33 ging een jaar later weg voor een 147 (lease) maar dat beviel me niet, dus weer 2 jaar later toch weer een 33, die heb ik nu nog.

Inmiddels had het virus goed toegeslagen en ben ik helemaal verslingerd aan het merk en in het bijzonder aan de 33. Een auto erbij om lekker aan te sleutelen leek mij ook wel leuk, dat moest dus een 33 worden, type 1 of 2... ooit komt dat er nog wel van dacht ik. Maar eerst een groter huis enzo. Op het moment dat wij ons huis gevonden hadden en nog druk bezig waren met klussen enzo hoorde ik toevallig dat Serge zijn gele Sprint waarschijnlijk ging verkopen. Die auto was toch wel erg mooi en natuurlijk qua techniek voor een groot deel gelijk aan de 3'3 die ik inmiddels goed ken.... hoewel het met de aanschaf van het huis en al het nodige kluswerk daaraan wel erg krap was heb ik na lang overleg met mijn vriendin toch besloten de Sprint te kopen.... je leeft maar 1 keeren gel dmoet rollen.... ik heb er geen moment spijt van gehad....

sorry voor het lange verhaal... ik moest het ff kwijt

[Egbertone]

Tja... al m'n hele leven onverbeterlijk autogek en sinds een jaar of vijf ook ernstig besmet met het Alfavirus.

Kocht in 2000 een Alfa Romeo 145 en bracht deze voor het onderhoud, reparaties en APK naar Auto Romeo in Nootdorp. Hier staan regelmatig (semi)klassieke Alfa's in en om de garage dus ik was al gauw verkocht.... dat wilde ik ook. M'n vriendin hoefde ik niet over te halen, die vond het ook helemaal fantastisch.

De vraag was welke het zou worden! Uit m'n jeugd herinnerde ik me nog een auto welke ik fantastisch mooi vond. Een bouwvakker, welke bij ons destijds de schuur bouwde reed een groen metallic sportautootje waar een fantastisch geluid uit kwam... achterop de kofferklep de letters "GT 1300 Junior". Wat een mooie auto vond ik dat. Zo een zou het worden.

Vanwege de toch best wel hoge prijzen van de Bertones nog even getwijfeld tussen een Giulia en een Bertone maar, het is toch uiteindelijk een Bertone geworden. Half Nederland doorgereden op zoek naar een mooie en uiteindelijk vlakbij, bij Auto Roméo in Nootdorp een gevonden. Dat achteraf bleek dat onze Bertone op mijn verjaardag "van de band gerold" is, kan geen toeval zijn... die Prugna Bert en ik horen gewoon bij elkaar.

Vandaar dus een Bertone!

[arne]

Leuk om te horen allemaal.

Ik ben al autogek zolang ik dingen met wielen optisch kon onderscheiden. Ik heb altijd autofolders gespaard, dealers bezocht en noem het maar op. Na mijn studie ben ik consultant geworden en had ik ineens geld in handen om een auto te gaan kopen. Uiteraard bekijk je dan de gekste dingen en zo heb ik gekeken naar een Porsche 914, 944 Turbo en 911 carrera, een Ferrari Mondial en een Maserati BiTurbo in Italië (wat is dat onderhoud van die dingen duur zeg), de Lancia Delta Integrale, de Impreza etc. etc.

Op een dag liep ik binnen bij een lokale Alfa specialist om eens te kijken wat ze hadden. Vlak daarvoor had ik een verkoper van de BMW garage hier een 33 16v zien verzuipen, maar de interesse was gewekt. Achterin de werkplaats stond een roze 33 16v QV. Hij zag er niet uit. Ongelofelijk stoffig en smerig van binnen en buiten. Maar ik wilde nou voor de gein nog wel eens voelen hoe het reed, want ik kon me nog herrineren dat de AutoWeek in 1990 heel lovend was over de QV. Dus de auto werd uitgegraven en we zijn de binnenwegen op gegaan. Na 10 minuten was ik verkocht. We reden met het raam open en de jassen aan in een auto die er niet uitzag, maar dat geluid. Ik was verkocht, maar had eerst gedacht toch nog te gaan onderhandelen over de prijs en zo, en liet mijn enthousiasme nog niet zo heel duidelijk merken. De auto teruggezet en weer op mijn fiets geklommen met de mededeling dat ik nog wat zou laten horen. Een goede twee minuten later kon ik niet anders doen dan de telefoon te pakken en de auto gewoon maar te kopen.

Een tijdje later opgehaald op een donderdagavond in het donker (april) en die vrijdagochtend in het donker meteen afgeleverd bij een professioneel poestbedrijf. Toen ik hem op zaterdag terugzette bij de garage werd direct gevraagd of ik het kenteken op een andere auto had geschroeft. Een geweldig ding. Ik heb hem nu bijna 5 jaar en we zijn er al in getrouwd en al. Hij gaat ook niet meer weg. De QV staat nu binnen en moet worden aangepakt. De motor is eerder al eens gereviseerd, maar nu lekt er een nokkenaskeerring of iets dergelijks en het stuurhuis is ook lek. Daarnaast moet de auto nu toch wel helemaal opnieuw worden gespoten en.. en... en....

En daarna, tsja, dan komt er nog wat anders. Een GTV of een spider, of een Bertone, of een 75 of een... Nou ja, jullie snappen het al, hardstikke autogek.

[@lfa@lgra]

Tsja. De liefde voor een Juul zat er al heel vroeg in bij mij. Reeds 25 jaar geleden heb ik er al twee opgereden. De GTV (Bertone vond ik errug mooi, maar iets te "glad" van ormgeving. De Brievenbus is wat dat aangaat meer basic, lees ruig. Maar ja, dat kost wat he. Een 1600 Zagato, een SZ, een Guilletta Sprint zijn mijn lieffies, maar beiden buiten het financieel haalbare. Als er nog eens wat uit een spaarvarken tevoorschijn komt dan gaat een van drieen er vast en zeker komen. (En als dat een 1300/1600 Zagato wordt laat ik daar onderhuids geen spaan van heel. :Biggrin: Meer power moet er wel in namelijk.
Dan nog de spiders zou je zeggen, maar gezien mijn rijstijl ben ik bang dat ik de spiders een beetje "uit zn voegen" rijdt. (teveel torsie) en ik vindt het ook prettig om een dak boven mn kop te hebben. (Duetto en Giullietta spider met name zijn fraai.......)
Sud-achtigen ook leuk.
Van de nieuwere Alfa's staat er 1tje met stip genoteerd: De 75!! Ik laat even in het midden of dat een V6 of een Turbo moet zijn.
De rest zijn, met alle respekt, voor mij gebruiksauto's, waarvan ik er op korte termijn ook maar weer eentje van aan ga schaffen. Dit keer ook maar een Alfa. (Na vele BMW's, Volvo's en andere; iig NIET Italiaanse merken. Ik heb namelijk echt het geld niet voor een nieuwe Maserati Quattroporte. Wat een vreselijk fraaie bak zeg!!!!

De Juul dus snel, lekker sturend en markant. Dat ik een Nuova heb is enkel en alleen te wijten aan het feit dat dat ding van mij gewoon ontiegelijk hard is. Vroeger vond ik de Nuova het verpeste origineel maar naarmate het model ouder werd begon ik juist de stakkere lijnen en de relatieve eenvoud van het ontwerp te waarderen.
Ik heb zelf eerder twee 1600 supers gehad van 1970 en 1972, en uiteindelijk vindt ik dat nu de lelijkste uitvoering. De meest begerenswaardige Juul, qua uiterlijk dan, vindt ik de uitvoeringen met enkele koplampen en de Ti-grille.
(Die lichtblauwe met donkerblauwe neus. Wie kent em niet............... )

Ach, ik hang misschien wel iets teveel in "de oudere Alfa", maar ben zelf ook net geen 18 meer, maar heb nooit last van verglaasde remblokken..

[Alessandro]

Nou, daar ga ik even voor zitten:

Het begon allemaal met mijn eerste Alfa, een 75 Imola. Voor mij was dat echt "La purezza de linea et la perfezione di technica". Maar, bij die auto heb ik leren sleutelen en als ik 'm niet tegen de vangrail aan had 'gegooid', dan had ik 'm nu nog. Mijn Tweede Alfa werd uiteraard weer een 75. Een 75 3.0V6America, dit keer. Dat had ik toen nooit kunnen vorrspellen, maar al snel werd duidelijk dat die nooit meer weg zou gaan.........dit is helemaal mijn auto.

Maar wat als je ineens niets meer te sleutelen hebt? (de 75 en 33 verkeerden toen in prima staat) Dan ga je dus maar eens op zoek naar een leuk projectje. Toen liep ik dus tegen mijn Sud op. Voor een Sud is ie behoorlijk hard en voor die prijs kan ik me geen bult vallen. Een mooi projectje dus.......en dat is het nog steeds , want er kwam wat tussen.

Een Alfetta dus, een gestrand project. Ook hier liep ik toevallig tegenaan. Ik was de enige serieus geïnteresserde, dus het werd de mijne voor veel minder dan de vraagprijs uiteraard. Ik dacht dat projectje wel even in een paar maanden af te maken. Dat liep dus even iets anders. Er was door de vorige eigenaar al veel in geïnvesteerd, maar ja je moet natuurlijk wel weten hoe je de boel moet monteren, afstellen, etc. Ik denk nu dan eindelijk zo ongeveer alle 'kinderziektes' er uit te hebben. We kunnen steeds beter met elkaar omgaan en ik kan haar steeds meer aan mijn wensen aanpassen. het is nu helemaal mijn auto! (nu nog zo'n vrouw zien te vinden. )

[giuliaforjulia]

Bij mij begon het ook al vroeg op school werd door een klasgenoot aangestoken doordat zijn neef rally's reed met een Giulietta. Daarnaast had mijn opa een spider uit eind 70er jaren en later op ongeveer 80 jarige leeftijd kocht ie nog een 75 3.0 v6 om 30km/u door het dorp te rijden.
Ik had mijn rijbewijs nog niet of ik zag een sud ti uit 82 in de krant staan die van een kennis was geweest en daar was ik altijd al gek op. Rondje mee gereden en gelijk gekocht, heb ik mijn vriendin ook nog mee versierd later, dus die sud kon niet meer stuk natuurlijk. Na een jaartje ging ik meer km's maken dus moest er een diesel komen (golf)
maar het virus bleef toch een beetje rondspoken en moest er weer een Alfa komen een 33 QV uit 85 ook weer veel lol van gehad maar toch weer wat meer bezig met onderhoud, dat werd op een moment toch teveel als je veel weg bent (vrachtwagenchauffeur) dus moest er maar weer een golf komen.
Na toch een goeie 12 jaar kocht mijn zwager een spider en een 145 voor m'n schoonzus en toen begon er weer wat te kriebelen. Na weer te hebben gedacht aan een Sud, want ik heb nu nog spijt dat ik hem toen heb verkocht, kwam ineens de Giulia in beeld. Perfecte auto voor ons met z'n 5-en iedereen is er ook wijs mee en dan vooral onze dochter Julia (verklaard meteen nickname) En ik hoef natuurlijk niet te zeggen dat ie nog weg gaat (zolang het kan natuurlijk)

[Woody34]

Mijn sud sprint is mijn 7e sud(sprint) en de eerste die ik red van de roest. De anderen waren allemaal dagelijks vervoer auto's.

[berlinista]

mijn eerste voiture, een ford fiasco, kostte me 600 ouderwetse guldens. Pas laat begonnen met autorijden, want motorrijden was meer mijn ding. Toen kon ik een 79er giulietta 1.8 kopen, zwart, nog met de metalen bumpers, ook voor 600 met een lekke koppakking en laswerk. Daarmee was de beer los.
Daarna een 66er Junior 1.3, een Sprint uit 82 waarop ik zeeeeer uitgebreid heb leren lassen, de eerste super, de eerste alfetta, en daarna was er geen houden meer aan.
Gehad: stuk of 3 giulietta's,
ongeveer 5 Alfetta's
4 GT/GTV 2.0
pak m beet 10 of 15 Bertones
evenveel supers
1 sprint
1 sud 1.5 TI QV (nooit weg moeten doen)
8 of 9 Berlina's
1 Squadra Bianca
1 33 SW
1 75

Nu een Brievenbusje die noooooit meer weggaat, 1 absoluut GEWELDIGE berlina, een GTV 2.0 . Wat er nog komt? geen idee maar ben nu al benieuwd.
Op een moment had ik 6 Alfa's, en hoewel gaaf, wil ik dat nooit meer meemaken. Je leven draait dan om het rijdend houden van je wagenpark. Een daily driver, de brievenbus voor de gekke dagen, en iets om je bezig te houden.
Wel was het luxe om drie klassiekers voor de deur te hebben staan, en te denken en te kijken: mmmm, welke zal ik nu vandaag eens meenemen. De auto van de zaak stond verloren in een hoekje....
Werd vrijwel niet mee gereden...
Enne,, natuurlijk als volkomen alfagek een tattoo laten zetten van de slang!
Zijn er hier nog meer mensen met alfa related tattoo's?

[giuliettaevo]

Mijn neef reed in een 33 type 2 1.7 Qv toen ik 17 was. vond dat toen een geweldige auto. toch was ik van plan om een oude ascona te kopen als ik mijn rijbewijs had. gelukkig liep ik eerder tegen een zwarte 33 1.7 QV uit 1988 aan en dat werd dus mijn eerste auto/ Alfa.

Vanaf dat moment heb ik Alfa gereden, van allerlei verschillende types.
33s, 1.3S, 1.7 QV, 1.7 IE, SW etc.
75s, 1.6IE, 1.8IE, 2.0TS, 2.5 v6, 1.8 Tb, 3.0 V6.
155, Q4.
Alfetta sedan 1.8 1974 met 3.0 erin.
164 v6.
Giulia Nuova Super 1300 2x.
Alfetta GTV 2000.
en natuurlijk mijn Giulietta uit 1978 hoewel ik daar nog niet in gereden heb!

Persoonlijk vind ik alle auto´s hun eigen kwaliteiten hebben, alleen de 155 q4 vond ik echt helemaal niks, was te langzaam en vond de wegligging ook tegenvallen. heb er geen plezier van gehad in ieder geval.

Transaxle modellen hebben mijn voorkeur , vind de meeste ook erg mooi met uitzondering van de Alfetta´s van de laatste bouwjaren.

Mijn ideale Alfa is mijn eigen Giulietta als hij(ooit) klaar komt. ben namelijk van plan om de auto helemaal naar eigen wens op te bouwen.

[bertonejaap]

In 75 kocht ik mijn eerste Sud, een oud beestje wat lekte aan alle kanten. Na een jaar ingeruild op een nieuwe en sindsdien altijd Alfa blijven rijden. Op een gegeven moment stond er een 2 l bertone, prugna, bij Actief in Groningen. Die was van een klant en zou ooit eens gerestaureerd worden, eigenaar had er al verschillend nieuw plaatwerk bij. Dus bod gedaan, maar veel te duur. Auto was op een gegeven moment weg. Wat schetst mijn verbazing? Na enkele jaren werd ik gebeld door een wildvreemde met de vraag of ik nog steeds een bertone zocht, eh ja dus. Afspraak gemaakt, en wat schets mijn verbazig, inderdaad dezelfde bertone. Na enig onderhandelen de auto en nieuwe onderdelen voor een zeer zacht prijsje mee kunnen nemen. Hij staat nu al enkele jaren bij mij in de garage en ben hem stukje bij beetje aan het restaureren. Zeg maar rustig vanaf de boden weer opnieuw opbouwen.
En zal ik eens een geheimpje vertellen? Ik heb zelf nog geen meter gereden in een bertone, maar als ie klaar is gaat deze nooit mer weg en ik hoop er dan nog lang in te kunnen rijden.

[alfaromeocars]

M'n eerste "nieuwe" wagen was een 33 1.3 S type 2.
Prachtige lijn, schitterende prestaties, ...
Daarna een paar 155's, een 156, ...

Maar al van mijn tienerjaren droomde ik van een open rood sportief wagentje.
En dan plots blijkt dat je wat hebt kunnen sparen, een beetje financieel geluk en een lieve partner die jou nachtelijke dromen over ander vurige rode liefdes blijkt te aanvaarden
En dan ga je op zoek, naar een mooie Giulietta Spider (helaas onbetaalbaar) een Duetto of Osso di Seppia (nog steeeds te duur).
Tot er een betaalbare, mooie en betrouwbare knalrode Spider 2000 uit '73 te koop staat bij een jonge snaak (van adel) die dat rode ding beu was, teveel lawaai, teveel wind, ...

Verkocht

[Ezin Rossi]

Ja... voorliefde Alfa's zat er net op tijd in, met een oudere broer die als eerste eigen auto in 1987 een nieuwe 33 1.3S kocht. Vóór die tijd liep als kind al te roepen dat ik later wel een 164 en een Spider wilde hebben. Dus toen ik mijn rijbewijs had wilde ik ook zo snel mogelijk een Alfa, maar heb eerst een tijdje in een Peugeot rondgereden (m'n vader reed P..., m'n moeder reed P... ).

Toen ik m'n rijbewijs (en de Peug) had continue kijken naar Alfa's, en op een gegeven moment ging de aandacht vooral naar de Spider uit. Naarmate ik er daar meer van zag (eerst had ik alleen oog voor type 4), begon de interesse voor oudere Spiders te ontstaan. HIermee kwam ook de Bertone meer in beeld en na verloop van tijd wist ik zeker dat ik voor een Bertone moest gaan. Ondertussen had de Peugeot het veld geruimd voor eerst een 33 1.7 (slechts paar maanden gehad) en vervolgens een 145 TD en daar heb ik een aantal jaar ontzettend lekker heel veel km's gereden.

En toen, drie jaar geleden begon de Bertone-kriebel heftiger en heftiger te worden. De kriebel werd versterkt na het lezen van het boek Vroom with a view van Peter Moore (een Australiër die op een Vespa uit 1962 door Italië gaat reizen, echt een aanrader ). Ik wilde ook een stuk oude glorie en dagelijks het Italiaanse leven proeven, voelen, rijden. Dus wat doe je? In eerste instantie gewoon heel veel auto's kijken, internet uitpluizen, artikelen in autobladen zoeken, boeken over Alfa's (en in het bijzonder Bertone's, Giulia's en Spider's) lezen etc. En dan kom je er achter dat het eigenlijk wel een GTV moet worden, vervolgens wordt de voorkeur speciaal de 1750GTV en tenslotte wil je dan een 1e serie...

Sinds maart beschouw ik de droom-combinatie 164/Spider zo goed als bereikt, al is het net iets anders geworden: een 159 en een Bertone. De Bertone heb ik Inmiddels ruim twee jaar in m'n bezit en het is werkelijk één en al genieten! Verdere dromen op Alfa-gebied zijn er nog zeker wel (bijv Giulietta Spider, Duetto, Alfetta GT, 33 (type 1 of 2)), maar vooralsnog is hiervoor geen tijd/geld/ruimte...

[Coosje]

Wat een leuke verhalen allemaal !

Ikzelf was na m'n eerste rit in een Alfa (is dat een merk auto dan, noooooit van gehoord...)
nog niet 'om' hoor Ook al was dat een 33 QV...

Maar sudman gaf niet op en de rest kunnen jullie lezen in het laatste Klaverblaadje

Ben zeer happy met onze sudjes, maar een Giulietta 2.0 lijkt me stiekum toch ook wel wat...
Ach je weet nooit, sudman heeft ook 20 jaar op z'n GTV6 moeten wachten, al betwijfel ik
of er over zoveel tijd nog Giulietta's zijn
Maar de schuur is sowieso vol, dus


Groetjes, Miranda

[Kurp]

M'n broer wilde in 1989 zijn in Alfasud sprint uit '81 inruilen voor een GTV 2.0 (ook '81).
Ik heb een paar jaar eerder met m'n pa deze sprint gerestaureerd voor mijn broer. En hij wilde hem gaan inruilen! Dat ging dus niet door en heb ik de sprint gekocht.


met foute velgen, maar ik was toen nog jong...

Eigenlijk was ik van plan een GTV6 te kopen als ik 18 werd (bijna 17 jaar geleden alweer...) en m'n rijbewijs had, maar het is dus iets anders gelopen
Ik kom denk ik dan ook nooit van m'n boxer-manie meer af....