En voor degenen die zich afvroegen wie die jongen was bij de groen nuova was met de ingedeukte voorkant op de brug in In Haarlem, dat was ik...
Ik ben zojuist in Haarlem achterop een Duitse auto gereden. De vrouw voor me gaf gas voor het oranje licht en besloot op het laatste moment (al zeker na de stopstreep) keihard te stoppen. Ik reed er nog achteraan en kon het niet meer beremmen. Gevolg: blokkerende banden, veel gepiep, een schuivende auto en een klap. Het ging gelukkig allemaal niet hard meer.
Ik heb even in de auto beduusd gezeten en ik zag dat de auto voor me een duitse Jag S-type was (gelukkig geen alfa). Ik stap uit en zie dat de auto vol met bagage zit. Voorin zit een vrouw en een kind. Ik vraag eerst of ze Engels spreekt. Nee, alleen duits. Vervolgens bespreken we wie de politie belt waaruit ik opmaak dat zij dat doet. Ook spreken we af dat we even doorrijden op het fietspad na het stoplicht. De alfa start gelukkig direct en we rijden het kruispunt over.
Dan blijkt dat het de bedoeling is dat ik de politie bel. Zogezegd zo gedaan en via 112 wordt ik doorgeschakeld naar politie haarlem. Die geven aan dat bij blikschade de dichtsbijzinde pakeerplaats opgezocht moet worden en dat daar de formulieren getekend en ingevuld moeten worden. Dit leg ik kalm uit aan de duitse vrouw. Zij zegt dat ze haar man gebeld heeft.
Vervolgens begint ze een beetje vervelend te doen over het onwijze schadebedrag vanwege de krassen op de bumper. Ik blijf zo goed als ik kan kalm, zal wel de stress zijn. Als ik vraag om alle persoonlijke data uit te wisselen begint ze weer over de politie. Ik besluit toch maar weer te bellen: het in handig voor de afhandeling van de schade en ik heb intussen geen flauw idee wat ik met de vrouw aanmoet.
Intussen heb ik gezien dat van de alfa de Motorkap krom is. De bumper kan ik afschrijven. De zilveren grill, het hartje is ook krom en het plaatwerk achter de bumper ook. De motorkap gaat ook niet meer open. Gelukkig geen vloeistoffen onder de auto.
Goed, zonder een woord te zeggen vult de vrouw haar gegevens in en ik doe de mijne mbv het groene formulier. Dan arriveert de man. Ik stel me voor (vergeten bij de vrouw). De man is gelukkig een stuk relaxter en vertelt direct dat de verzekering wel vergoed. Mooi, daar valt mee te praten. Dan begint de vrouw een ontzettend stressverhaal waarin ze zo te horen weer vertelt over de onwijze schade. De man bespreekt een en ander en vraagt om een schadeformulier. Die pak ik en de vrouw vult nog steeds zonder iets te zeggen haar gegevens in. De man vraagt intussen of ik schriftelijk wil bevestigen dat ik de schuldige ben. Daar heb ik natuurlijk nog niet zoveel zin in, de politie is er nog niet en ik weet nog niet of ik schuldig ben.
Dan arriveert de politie. Die stellen zich voor en vragen naar de situatie en waarom ze moesten komen. Ik leg uit dat ik achterop haar ben gereden omdat ik het niet meer kon beremmen. Ook vertel ik dat het lastig communiceren was met de vrouw. De politie begrijpt het en helpt vervolgens met het invullen van het schadeformulier. Ze verduidelijken een aantal dingen en nu is mijn verbazing groot. Dit doen ze in Engels en de duitse vrouw begrijpt alles en kan alle antwoorden vragen. Blijkbaar had ze gewoon niet het gemak (of laten we zeggen fatsoen) om tegen me te praten. De politie compplementeert me wel met mijn mooie auto (leuk, maar ik had er even niks aan). De politie geeft aan omdat ik degene was die achterop reed, ik hoogstwaarschijnlijk de schuldige zal zijn. Toch vinden ze het goed dat ik nog niks op papier heb gezet.
Als alles is afgehandeld geef ik aan dat ik niet weet of de alfa het nog doet. De politie zegt dat ze een sleepwagen kunnen regelen. Ik geef aan dat ik eerst even wil aankijken, immers: geen lekkende vloeistoffen en de auto start nog. De duitse mensen rijden weg en de politie rijdt (heel erg aardig!) achter me aan, mocht er iets misgaan. Bij het volgende kruispunt komen ze naast me staan en vermelden dat ze weer verder moeten. Ik dank ze hartelijk en vervolg mijn route naar een parkeerplaats. Daar aangekomen heb ik Rick gebeld (een jongen die aanwezig was op zandvoort die ook een giulia heeft) en vraag hem het een en ander. Hij geeft aan dat als er niks raars ana de hand is, ik mijn weg moet kunnen vervolgen. Op de parkeerplaats heb ik intussen heel wat bekijks van voorbijrijdende alfisti.
Ik vervolg mijn weg en zogauw ik op de A4 bij schiphol zit zoek ik de volgende parkeerplaats op. Daar heb ik een cola'tje gekocht en jasper opgebeld en alles uitgelegd. Jap merkte al dat nog steeds stond te shaken en hielp me gelukkig een beetje op te beuren, heel fijn. Na de volgende check (de motorkap kon niet meer open) toch mijn weg vervolgd en ben ik naar Delft gereden. Hier alles goed bekeken en de schade:
-bumper afgeschreven
-grill afgeschreven (alles, zowel chroom als kunststof)
-balk tussen zijscherm waar radiateur aanhangt en motorkap in grijpt krom
-motorkap krom en afgeschreven
-plaatwerk achter bumper krom
-gedeukt humeur van de eigenaar.
Zometeen ga ik de achterzijde van het schadeformulier invullen, nu eerst even bijkomen. Eigenlijk weet ik ook niet hoe ik me voel. Hoewel ik er in mijn beleving niks aan kon doen (wellicht reed ik te dicht op degene voor me, aan de andere kant ging de vrouw keihard op haar rem staan) is het toch mijn schuld. Daarbij baal ik ontzettend van de bestuurster, waar echt niks mee te beginnen was. Ik bleef erg kalm maar ondertussen stond ik te koken. Nog steeds ben ik laaiend dat ze zo met alles omging: ze heeft ook niet naar de schade aan mijn auto gekeken. Wel heel fijn dat de politie me zo ontzettend fijn geholpen heeft.
Foto's
Ik heb goed vertrouwen dat de schade herstelt kan worden, hoewel ik nog geen uitspraken kan doen over de onderzijde...
Maar wat betreft voorstellen: Hoi, Ik ben Michiel, 21 jaar en een nuova 1300 als eerste auto. Al trots 5000 km gemaakt tot vandaag, even een deuk in het ego...
