Allereerst kwam de bestelde taxi niet opdagen , maar uiteindelijk na wat belwerk dan toch via een gefrustreerde Citroen chauffeur ( het had erger gekund
) bij onze vrienden in Axel geraakt . Van daaruit een prachtige lift gekregen naar het verre Gorinchem . 
Na wat twijfel aan de slagboom uiteindelijk toch aangekomen bij een lekker aangenaam gevuld veld vol transaxles ( bijna toch , want in alle verwarring ben ik toch even prettig rechtgeveerd toen ik een 159 zag staan ... helaas
) .En dan ... Roffel , zenuwen , roffel , neen een andere , dedju , weeral geen 90 ...Tada : Uiteindelijk Tom en zijn schone madam ( ik bedoel niet zijn wagen
) sierlijk doch kordaat in lijn aangekomen .Vanaf toen waren wij even van de wereld ....
En toen was het plots weer tijd om naar huis te gaan .
De fotookes zijn al bekeken maar nog even niet klaar voor publicatie . Behalve dan deze ttz blijkbaar de helden van de dag :
Rest mij zeker nog een andere held er aan toe te voegen die uiteindelijk op het einde van de dag , reeds terug in het verloren deel van België , zijn baas kon overhalen om even zijn knipperlichtglaasje aan ons uit te lenen . Merci Rachna ( is dit juist ?) en nonkel Frank
Kristal
Heb je trouwens nog wat duidelijkheid gekregen over je remmen?
dat is te veel eer hoor voor zo'n stom stukje plastic! En daarbij ik moest wel he, Ragna (zo dus 
@ deze meneer:
:
