Imola ronde 3
Geplaatst: ma mei 30, 2005 19:45
Donderdag 10:00 uur, Na een geslaagde landing van vlucht 75 met bestemming Imola werd eerst zsm de tent opgezet om wat schaduw te creeeren op een oververhit Imola.
Nadat alles stond, werd er overlegd wat er nog gedaan moest worden aan de wagen en zijn we aan de slag gegaan dat ging allemaal voorspoedig en zaten we mooi bijtijds aan een koud biertje met optimistische gevoelens voor de volgende dag.
De eerste training, ging redelijk. Laten we niet vergeten dat alle circuits nieuw zijn voor Dennis en de wagen nog lang niet optimaal is. Dennis had erg last van een stuiterende achterkant. Daar we geen andere veren hadden moesten we het er toch meedoen en werd de wagen geprepareerd voor de qualificatie.
Deze viel tegen, hoewel we secondes hebben gewonnen bleven de rondetijden teveel seconden van de aansluiting met het veld. Maar er zat wel progressie in. Tot Dennis binnen kwam met de mededeling dat de wagen niet meer koppelde en schakelde. Qualificatie over.
Terug in de tent overlegd en besloten de versnellingsbak eronderuit te halen. Ik kan u zeggen. Een kloteklus. 300 bouten & moeren en ook nog allemaal eens van verschillende lengtes. Rik heeft de bak gedemonteerd maar zou later door de bouten het bos niet meer zien wat resulteerde in een nacht doortobben. Frustrerend & irritant maar ik zou het op het moment waarschijnlijk niet beter hebben gedaan. Gellukig kregen we tegen het ochtendgloren hulp van Mark en Dennis van Madeno, Hulde.
Maar goed wat was er nu gebeurd?
De koppelingsplaat was uitelkaar geknald. Drukgroep beschadigt plaat naar de kloten. Geen drukgroep en geen andere plaat. Ook hier bood Madeno uitkomst en konden we er een van hun krijgen als we er de volgende dag een terugbrachten.
2e probleem en groter was echter de drukgroep die niet meer bruikbaar was. Ik heb wat rondgestruind over het circuit en uiteindelijk bij een stel Polen voor wat koude biertjes een drukgroep van hun geplofte blok mogen halen (waren ze ook s'nachts nog aan het vervangen) onderdelen bij elkaar dus sleutelen maar.
S'ochtends tegen 7 uur op m'n matras gevallen om 2 uurtjes later weer wakker te zijn.
2e Qualificatie, de wagen reed en schakelde weer en Dennis ging redelijk van start. De tijden kropen weer ietsjes dichterbij maar nog lang niet genoeg. De wagen stuiterde nog steeds als een idioot. Maar goed hij reed en de koppeling deed het weer.
Bandentemp en druk waren goed, dus moest het in de veren zitten.
Na wat gebakelei hierover heb ik de knoop doorgehakt en zelf een setje 175 kilo veren gehaald en die gemonteerd voor de 1ste race.
Een Briljante zet
van mezelf bleek later want Dennis reed 2.11.261 nog 2 seconden verrwijderd van de tijd van Willy Welles welke onze doelstelling is. Voor hij tijdens de race uitviel met een gebogen stuurstang door een te scherp aangesneden chicane en een daarop volgende touche van een bandenstapel. Dennis seinde sorry jongens, maar dat is ook racen.
Belangrijkste was echter dat ik Dennis voor het eerst echt positief over de auto hoorde. vrijwel geen gestuiter meer en een fijn sturende wagen die hem vertrouwen gaf. We hadden er het volste vertrouwen in dat de volgende dag de 2.10 grens doorbroken zou worden.
De stuurstang werd vervangen, wagen opnieuw uitgelijnd en niets meer veranderd. alles gecontroleerd en nagelopen, bleef over de volgende dag in de loop van de dag olie verversen.
Dus zaterdagavond een relaxte BBQ gehad biertje erbij en veel lol.
Zondag 2e race. Na een geweldige start van Dennis waar hij al meteen 2 andere passeerde leek het een goede race te gaan worden. 3 rondes kon Dennis het gevecht aangaan, maar toen hij door een remfoutje de 2 eerder gepasseerde moest laten gaan werd het een verloren strijd. Wat er aan de hand is weten we niet. maar ronden na ronden viel Dennis terug en wilde de tijden niet onder de 2.12 komen. Aan de snelheid van de auto lag het niet. Dennis reed constant maar kwam gewoon niet meer aan de tijden van de dag ervoor en de rest reed gewoon weg van hem. Erg frustrerend voor hem. De wagen stuiterde ook weer en ondanks dat we niks hadden veranderd was de wegligging weer bagger.
Ik wist het ook even niet meer, maar denk wel de mogelijke oorzaak te hebben gevonden. Ik heb er tijdens de terugvlucht van vlucht 75 genoeg over nagedacht.
Gellukig hebben we nu even een adempauze van 8 weken alvorens we naar Spa afreizen.
Hierbij wil ik voor die race 29 & 30 juli ook meteen zoveel mogelijk mensen vragen te komen kijken om Forza Olanda aan te moedigen.
Nadat alles stond, werd er overlegd wat er nog gedaan moest worden aan de wagen en zijn we aan de slag gegaan dat ging allemaal voorspoedig en zaten we mooi bijtijds aan een koud biertje met optimistische gevoelens voor de volgende dag.
De eerste training, ging redelijk. Laten we niet vergeten dat alle circuits nieuw zijn voor Dennis en de wagen nog lang niet optimaal is. Dennis had erg last van een stuiterende achterkant. Daar we geen andere veren hadden moesten we het er toch meedoen en werd de wagen geprepareerd voor de qualificatie.
Deze viel tegen, hoewel we secondes hebben gewonnen bleven de rondetijden teveel seconden van de aansluiting met het veld. Maar er zat wel progressie in. Tot Dennis binnen kwam met de mededeling dat de wagen niet meer koppelde en schakelde. Qualificatie over.
Terug in de tent overlegd en besloten de versnellingsbak eronderuit te halen. Ik kan u zeggen. Een kloteklus. 300 bouten & moeren en ook nog allemaal eens van verschillende lengtes. Rik heeft de bak gedemonteerd maar zou later door de bouten het bos niet meer zien wat resulteerde in een nacht doortobben. Frustrerend & irritant maar ik zou het op het moment waarschijnlijk niet beter hebben gedaan. Gellukig kregen we tegen het ochtendgloren hulp van Mark en Dennis van Madeno, Hulde.
Maar goed wat was er nu gebeurd?
De koppelingsplaat was uitelkaar geknald. Drukgroep beschadigt plaat naar de kloten. Geen drukgroep en geen andere plaat. Ook hier bood Madeno uitkomst en konden we er een van hun krijgen als we er de volgende dag een terugbrachten.
2e probleem en groter was echter de drukgroep die niet meer bruikbaar was. Ik heb wat rondgestruind over het circuit en uiteindelijk bij een stel Polen voor wat koude biertjes een drukgroep van hun geplofte blok mogen halen (waren ze ook s'nachts nog aan het vervangen) onderdelen bij elkaar dus sleutelen maar.
S'ochtends tegen 7 uur op m'n matras gevallen om 2 uurtjes later weer wakker te zijn.
2e Qualificatie, de wagen reed en schakelde weer en Dennis ging redelijk van start. De tijden kropen weer ietsjes dichterbij maar nog lang niet genoeg. De wagen stuiterde nog steeds als een idioot. Maar goed hij reed en de koppeling deed het weer.
Bandentemp en druk waren goed, dus moest het in de veren zitten.
Na wat gebakelei hierover heb ik de knoop doorgehakt en zelf een setje 175 kilo veren gehaald en die gemonteerd voor de 1ste race.
Een Briljante zet
van mezelf bleek later want Dennis reed 2.11.261 nog 2 seconden verrwijderd van de tijd van Willy Welles welke onze doelstelling is. Voor hij tijdens de race uitviel met een gebogen stuurstang door een te scherp aangesneden chicane en een daarop volgende touche van een bandenstapel. Dennis seinde sorry jongens, maar dat is ook racen.Belangrijkste was echter dat ik Dennis voor het eerst echt positief over de auto hoorde. vrijwel geen gestuiter meer en een fijn sturende wagen die hem vertrouwen gaf. We hadden er het volste vertrouwen in dat de volgende dag de 2.10 grens doorbroken zou worden.
De stuurstang werd vervangen, wagen opnieuw uitgelijnd en niets meer veranderd. alles gecontroleerd en nagelopen, bleef over de volgende dag in de loop van de dag olie verversen.
Dus zaterdagavond een relaxte BBQ gehad biertje erbij en veel lol.
Zondag 2e race. Na een geweldige start van Dennis waar hij al meteen 2 andere passeerde leek het een goede race te gaan worden. 3 rondes kon Dennis het gevecht aangaan, maar toen hij door een remfoutje de 2 eerder gepasseerde moest laten gaan werd het een verloren strijd. Wat er aan de hand is weten we niet. maar ronden na ronden viel Dennis terug en wilde de tijden niet onder de 2.12 komen. Aan de snelheid van de auto lag het niet. Dennis reed constant maar kwam gewoon niet meer aan de tijden van de dag ervoor en de rest reed gewoon weg van hem. Erg frustrerend voor hem. De wagen stuiterde ook weer en ondanks dat we niks hadden veranderd was de wegligging weer bagger.
Ik wist het ook even niet meer, maar denk wel de mogelijke oorzaak te hebben gevonden. Ik heb er tijdens de terugvlucht van vlucht 75 genoeg over nagedacht.
Gellukig hebben we nu even een adempauze van 8 weken alvorens we naar Spa afreizen.
Hierbij wil ik voor die race 29 & 30 juli ook meteen zoveel mogelijk mensen vragen te komen kijken om Forza Olanda aan te moedigen.
