Racen is een tijd vretende hobby, in een raceweekend ben ik meer tijd kwijt met al het gesleep met de auto, banden en brandstof dan dat ik daadwerkelijk op de baan ben. Ik moest ook steeds een trekauto lenen en een trailer regelen. Afgelopen jaar was ik daar helemaal klaar mee. De Alfa Spider ging eruit en ik ging naar The Dark Side: ik kocht een BMW als trekauto. Daarnaast kocht ik een mooie lage trailer en mijn vervoersprobleem was opgelost (en mijn racebudget bijna op
Vorige winter is er een snellere achteras onder gekomen, waardoor mijn rondetijden naar beneden gingen. Alleen had de auto meer last van onderstuur, als we dat zouden kunnen oplossen, zouden we nog wat tijdswinst kunnen maken. Het idee deze winter was om met spacers de spoorbreedte voor iets te vergroten om zo meer grip te krijgen.
Alleen bleek in de vrije training dat die wijzigingen een negatief bij-effect hadden: ernstige trillingen in het stuur, vooral als er meer belasting op de vooras komt, bv. bij aanremmen voor een bocht. Na twee rondjes heb ik de auto naar binnen gebracht en zijn we op zoek gegaan naar het probleem. Eerst verdachten we de nieuwe banden, maar uiteindelijk moest het probleem ergens op de naaf of draagarmen zitten. Dat is niet op het circuit op te lossen en hebben we besloten de spacers weer te verwijderen: in wezen terug naar de setup van vorig jaar.
De kwalificatie ging ok, de tijd was redelijk maar ik stond wel achter Marcel die ik vorig jaar altijd achter mij wist te houden. Daar was ik stiekem toch wel een beetje chagrijnig van
De start van de 1e race ging goed. Vorig jaar was ik op een andere manier gaan starten en dat werkte niet helemaal goed, dus terug naar de oude vertrouwde manier en de auto gaat er weer als een raket vandoor. Normaal heb ik bij de Tarzanbocht al een paar auto’s te pakken, maar dat lukte nu niet. Ik had van iemand de tip gekregen om auto’s in een volgorde bocht buitenom in te halen. Dat werkte wonderwel en ik had Marcel alweer te pakken. Met Marcel heb ik zeker een ronde of acht in mijn achteruitkijkspiegel gehad: op het eerste gedeelte liep ik steeds op hem uit en in het laatste gedeelte pakte hij mij dan weer terug. Hij heeft een paar keer een inhaalpoging gedaan maar ik kon hem iedere keer afstoppen. Soms ging dat gepaard met piepende en rokende bandjes maar er is geen contact geweest. Een keer zag ik hem op het rechte stuk een do-or-die inhaalpoging inzetten waarvan ik wist dat hij de bocht moeilijk zou gaan halen. Ik wachtte met insturen en zag hem met rokende bandjes langs mij doorglijden richting grindbak. Dan zit je toch wel te grinniken in je auto
De tweede en derde race waren een beetje herhalingen van de eerste race, met de uitzondering dat ik nu steeds voor Marcel startte en hem alleen maar achter mij hoefde te houden. Ik kon soms zelfs aanhaken bij de snellere Giulia’s. De derde race heb ik zelfs nog een paar ronden een gevecht gehad met een van de Giulia’s, maar die kon iedere keer met gemak bij mij weg accelereren. De derde race werd overigens opgeschrikt door een koprol van een Volvo die bij ons meereden, dat betekende een rode vlag en een herstart. De rijder is heelhuids eruit gekomen, de auto kan in de shredder…
De auto voelde gedurende de dag wel steeds langzamer aan (ik moest steeds later opschakelen op het rechte stuk), later bleek ook de uitlaat niet meer goed onder de auto te hangen. Of dat de oorzaak van het mindere vermogen of dat het motortje moegestreden raakt, valt nog te bezien. Help mij hopen dat het het eerste is…
Volgende race? Waarschijnlijk eind juni op Zandvoort, maar het geld is even op en ik moet weer wat bij elkaar zien te schrapen. Er is nog zat ruimte voor sponsoring op de auto!
